Zabezpieczenia antykorozyjne stali

Niezabezpieczone elementy stalowe korodują pod wpływem niekorzystnych warunków atmosferycznych zarówno w wodzie jak i gruncie, co skutkuje nieuchronnym ich zniszczeniem.

Korozja zachodzi w wyniku reakcji chemicznych lub elektrochemicznych, do których dochodzi na granicy zetknięcia z otaczającym środowiskiem. Najgroźniejsza dla konstrukcji stalowych jest korozja elektrochemiczna, która wywołana jest przez roztwory wodne elektrolitów. Powstaje w wyniku działania lokalnych ogniw, które tworzą się na powierzchni metalu stykającego się z elektrolitem. Takim elektrolitem zwykle jest woda wykondensowana z atmosfery.

Najczęstszą przyczyną powstawania lokalnych ogniw jest:

-połączenie dwóch różnych metali,
-zetknięcie się metalu z domieszkami niemetalicznymi

Głównymi czynnikami wpływającymi na szybkość korozji są:

-wilgotność względna powietrza,
-zanieczyszczenie powietrza,
-kondensacja pary wodnej

Rodzaje powłok ochronnych stosowanych w konstrukcjach stalowych:

-powłoki malarskie otrzymywane przez nakładanie materiałów lakierowych,
-powłoki metalowe,
-powłoki metalowo-malarskie, które otrzymuje się poprzez uszczelnianie powłok metalowych dodatkowymi powłokami malarskim.

Trwałość zabezpieczeń malarskich jest określana czasem do pierwszej większej renowacji. Stopień zniszczenia powłoki oraz trwałość powinny być uzgodnione z użytkownikiem (inwestorem).

Zgodnie z normą PN-EN ISO 12944-1 trwałość określana jest w trzech zakresach:

-krótki (L) od 2 do 5 lat
-średni (M) od 5 do 15 lat
-długi (H) więcej niż 15 lat

Trwałość systemu malarskiego zależy od:

-rodzaju systemu malarskiego
-kształtu konstrukcji
-stanu powierzchni elementu konstrukcyjnego przed przygotowaniem
-skuteczności przygotowania powierzchni
-jakości wykonania prac malarskich
-warunków podczas wykonywania prac malarskich
-warunków eksploatacji po wykonaniu prac malarskich

Projektowania konstrukcji stalowych

Podczas projektowania należy uwzględnić wymagania ochrony przed korozją. Konstrukcja powinna być ukształtowana tak, aby zapewnić dostęp do wszystkich powierzchni w celu prawidłowego przygotowania, a następnie aplikacji systemów ochronnych, w warunkach dobrego oświetlenia, zarówno w przypadku nowych konstrukcji, jak i renowacji pokryć w trakcie eksploatacji.
Elementy konstrukcji powinny mieć jak najprostsze kształty i przekroje oraz nie należy dopuszczać do występowania miejsc, w których mogą gromadzić się ciecze, pyły lub inne zanieczyszczenia.

Opracowanie dokumentacji projektowej zabezpieczeń

Wymagania normowe zawarte w PN-EN ISO 12944-8 w sposób szczegółowy określają zasady sporządzania dokumentacji technicznej wykonania zabezpieczeń konstrukcji. Przy sporządzaniu dokumentacji dotyczących nowych prac lub renowacji ważny jest dobór ochronnego systemu malarskiego. Przy doborze systemu malarskiego należy brać pod uwagę:

-wymaganą trwałość
-warunki środowiskowe
-przygotowanie powierzchni
-rodzaje farb
-liczbę i rodzaje powłok (gruntowa, międzywarstwowa, nawierzchniowa)
-metody i warunki nakładania
-miejsce nakładania (w warunkach warsztatowych, na miejscu montażu lub po zamontowaniu)
-wymagania dotyczące renowacji
-wymagania dotyczące ochrony zdrowia i bezpieczeństwa
-wymagania dotyczące ochrony środowiska

Dokumentacja projektowa powinna zawierać:

-Informacje ogólne
-rodzaj projektu
-rodzaj elementów konstrukcyjnych
-opis warunków środowiskowych
-trwałość
-ochronne systemy malarskie
-nadzór nad jakością prac
-kontrolę i ocenę
-powierzchnie referencyjne
-warunki bhp i wymagania ochrony środowiska
-wymagania specjalne

Warunki nakładania

Temperatura malowanego podłoża nie może być wyższa niż 40 C i nie powinna być nasłoneczniona.

Niedopuszczalne jest malowanie powierzchni zawilgoconej opadami oraz kondensującą parą wodną.

W praktyce temperatura powinna być wyższa co najmniej o 3 C od temperatury punktu rosy.

Najlepszą jakość powłoki uzyskuje się w temperaturze otoczenia w granicach 15-25 C przy wilgotności względnej otaczającej atmosfery poniżej 85%.

Zalecane warunki nakłania powinny być przedstawione w instrukcji producenta wyrobu.

W przypadku malowania elementów wewnątrz pomieszczeń produkcyjnych należy unikać zapylenia pomalowanych powierzchni oraz stosować nawiew świeżego powietrza.

[Głosów:1    Średnia:5/5]